"...Yılbaşı kutlamasından önce Volker´i aradım... Sesi, benim yuvamdı.. Duygusallığa yer yoktu. Buna rağmen ara sıra çıkardığım isterik kavgalarla, coşkulu sarılışlarımla ona eziyet ettiğim, ama aynı zamanda hayat verdiğimde, şu sözleri gittikçe daha sık duyuyordum: Bırak beni. Çok hastayım. Bunu artık anlamak zorundasın..."
Otobiyografik bir roman olan Bir Görünmezin Portresi anlık mutlulukların, felaketlerin, toplumdan soyutlanmışlığın, dayanışmanın ve büyük bir aşkın romanı.
(Arka ...