“Doğuyoruz, büyüdükçe yalnız olduğumuzu fark ediyoruz. Bazımız bu yalnızlığı seviyor. “Aman bana dokunmayın, ben böyle iyiyim. Kim uğraşacak şimdi?” diyor. Kimimiz yalnızlığını giderecek o kişiyi arıyor. Bulduğunu sanıyor. Kendini bırakıyor. Kıçının üstüne oturuyor. Bazımız uğraşıyor, savaşıyor, tartışıyor, ısrar ediyor ve bir şekilde olduruyor. Öyle masallardan, romantik aforizmalardan bahsetmiyorum. Elmanın iki yarısı, ruh eşi, kozmik partneri, hayatının aşkı falan demiyorum. “Olduruyor,” diyo ...